کتاب «قرآن حکیم از منظر امام رضا علیه السلام» تألیف آیت‌الله جوادی آملی در سال ۱۳۸۱ توسط انتشارات دار الاسراء به چاپ رسیده و موضوعاتی مانند قرآن علمی و عینی، راه شناخت قرآن، موانع شناخت قرآن، تفاوت تدبر در قرآن، تشویق قرآن به تحصیل برهان عقلی و دریافت شهود قلبی را از دیدگاه امام هشتم شیعیان مورد بررسی قرار داده است. متن اصلی کتاب به زبان عربی و با عنوان علی بن موسی الرضا و القرآن الحکیم بوده که توسط زینب کربلایی به فارسی ترجمه شده است.
آیت‌الله جوادی آملی در پیشگفتار و معرفی اجمالی این کتاب فرمودهاند: «این کتاب خلاصه اى است درباره قرآن حکیم در پیشگاه امام هشتم حضرت على بن موسى الرضا علیه السلام تا بدین وسیله مقام منیع حضرت در پرتو نور قرآن کریم آشکار گردد و از طرفى معارف عالى قرآن حکیم با بیان این قرآن ناطق روشن گردد. چون سرچشمه و مسیر و مقصد آن دو یکى است؛ همان گونه که آن دو همواره با حق همراهند و هرگز از یکدیگر جدا نمیشوند. این کتاب را براى دومین کنگرۀ بین‌المللى امام رضا علیه السلام نگاشته‌ام که در ماه ذى‌القعده سال ۱۴۰۶ ه ق در جوار ملکوتى آن حضرت در مشهد مقدس برگزار گردید. مرقد ایشان بهشتى است که در آن درختان طوباى معرفت غرس گردیده است، درختانى با شاخه‌هایى که لحظه به لحظه به اذن پروردگار خویش ثمر مى‌دهند. ساختار این کتاب در یک بوستان و چند بهشت سامان یافته است. مباحث مربوط به خود قرآن در بوستان مطرح مى‌شود. شرایط و موانع شناخت قرآن نیز در بهشت‌ها بیان مى‌شود؛ افزون بر آن که در این بهشت‌ها، معارف به دست آمده از قرآن نیز طرح مى‌شود، همۀ این معارف، جز بعضى از موارد خاص، با توجه به سخنان نورانى حضرت رضا علیه السلام بررسى مى‌گردد.»