1401/11/18
بسم الله الرحمن الرحیم
این تذکر را عرض بکنم، زمان مرحوم امام جریان انقلابی ملتزم بود که فرمایشات امام رو گوش بدهند؛ هر وقت که امام سخنرانی می‌کرد، بایستی همه می‌نشستند و گوش می‌دادند. این موجب می‌شد که جریان انقلابی هرکدامشان یک رسانه باشد برای انقلاب؛ الان بعضی از ماها آن تعهدی را که باید نسبت به فرمایشات رهبری داشته باشیم، گاهی از روی اهمال کاری انجام نمی دهیم؛ و این موجب میشود که جریان انقلاب، با آن استحکامی که مقام معظم رهبری انتظار دارند، پیش نرود؛ بنابراین خودمان را ملتزم بکنیم هر بار که مقام معظم رهبری صحبت می کنند، سخنرانی می‌کنند، غیر از اینکه فرمایشاتشان که به شکل موضوعی منتشر شده مطالعه بکنیم، هر وقت هم که ایشان سخنرانی می‌کنند ، سخنرانی‌هایشان را ملتزم باشیم هم بنشینیم نگاه بکنیم ، گوش بدیم، هم اهمّ نکاتش را جدا کنیم ؛ بگوییم که حضرت آقا در این سخنرانی بر چند نکته تأکید کردند؛ نکات را برای خودمان پررنگ بکنیم که جهت گیری هایمان در حرکت های اجتماعی، بر اساس فرمایشاتی باشد که این فقیهِ بصیر و این فقیهی که معطوف به تمدن دارد جامعه را حرکت می دهد ، انشاءالله باشد؛ انشاءالله.
قال الله تبارک و تعالی فی محکم کتابه:
وَ الْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ الَّذي خَبُثَ لا يَخْرُجُ إِلاَّ نَكِداً كَذلِكَ نُصَرِّفُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ (58) / أحزاب
نَکِد : به معنای قلیل الثمر، بی خیر ، بی فایده، در مقابل مبارک است. مبارک یعنی پر خیر و برکت باشد، می شود مبارک. اگر نه یک سرزمینی برکت نداشته باشد، رویش خوبی نداشته باشد، ثمر نداشته باشد، به آن ( نکد ) می گوییم؛ پس نکد، الزاما به معنای آلوده نیست؛ به معنای این است که فایده ندارد، هیچ اثری از آن سر نمیزند ؛ درمقابل مقابل آن کسانی که مبارک هستند ؛ حتی وقتی دفن می شوند در یک سرزمین ، آن سرزمین ، سرزمین مبارک و طیبی می شود.
در آیه شریفه داریم که فرمود :
وَ سيقَ الَّذينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَراً حَتَّى إِذا جاؤُها وَ فُتِحَتْ أَبْوابُها وَ قالَ لَهُمْ خَزَنَتُها سَلامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوها خالِدينَ (73) / الصافات
بعد امام صادق وقتی که اصحاب ابی عبد الله را زیارت می کنند ، به اصحاب ابی عبد الله این طور می فرمایند:
(( السلام علی أنصار أبی عبدالله حسین بن علی بأبی أنتم و أمي طبتم و طابت الأرض التی فیها دفنتم ))
یک آدم وقتی آدم پاکیزه ای باشد ، آدم مبارکی می شود ؛ حتی اگر دفنش هم بکنند در یک سرزمینی ، آن سرزمین میشود سرزمینی مبارک ، میشود طیّب ، می شود با برکت.
بنابراین وقتی شریعت مقدس میگوید:
يا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّي بِما تَعْمَلُونَ عَليمٌ (51) / المومننن
بر این اساس است که ما وقتی طیب بخوریم ، عمل صالح انجام می دهیم ، به حیات طیب می رسیم ؛ یعنی می شویم یک شخصیت پاکیزه.
در آیه شریفه فرمود :
مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (97) / نحل
بهش یک حیات طیبه می دهیم.
الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ طُوبى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ (29) / رعد
طوبی ، مؤنثِ اَطیَب است . اطیب یعنی پاکیزه ، مؤنث آن می شود طوبی؛ این (طوبی) صفت است برای یک موصوف محذوف «الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ معیشة یا حیاة طُوبى لَهُمْ ...؛ معیشة طوبی لهم – حیاة طوبی لهم؛ بقیه آن هم موصوف ، حذف شده که شما به سیاق ، شما تمام اینها را بتوانید از آن برداشت بکنید.
اساساً یکی از علل حذف ، توسعه معناست. در ادبیات خوانده اید : اگر گاهی در موقعی یک حکیمی چیزی را در کلام حذف می کند ، برای این است که به بار معنایی جمله اش وسعت بدهد.
الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ شخصیة طُوبى لَهُمْ
یک شخصیت طوبی پیدا می کند یک شخصیت اطیب و پاکیزه ای پیدا می کند؛ کسانی که عمل صالح انجام بدهند و ایمان داشته باشند ، به حیاط طیب میرسند، به شخصیت طیب میرسند ، تبدیل به یک سرزمین طیب می شوند ، آن وقت وقتی سرزمین طیب شدند ، اینها ثمر می دهند.
( البلد الطیب یخرج نباته بإذن ربّه )
اما اگر نه این بافت شخصیتی پاک نباشد ، پاکیزه نباشد ، آدم بی ثمری است. من این حرف را دارم به خودم عرض میکنم : ای خودم ! من که یک طلبه هستم باید مبارک باشم ، مبارک باشم یعنی چه ؟ یعنی در خانه مان فایده داشته باشم برای خانه مان. اگر رفتم تبلیغ برای یک روستایی ، برای آن روستا مبارک باشم. این را وقتی رفتی و از تبلیغ برگشتی ، آثار وجودی تو در آن روستا دیده بشود. رفتی آنجاها و شما در یک سرزمین طیبی بودی که آثار وجودی ات به آنجا رسیده. عرض کردم که امام فرمود: ( و طابت الأرض التی فیها دفنتم ) بعضی ها هستند که آنقدر مبارک اند که اگر در سرزمینی دفن بشوند ، آن سرزمین
سرزمین طیبی می شود.
خب حالا که ما زنده هستیم. هرجا که می رویم باید مبارک باشیم ، باید یک فایده ای داشته باشیم ، یک حرفی باید بزنیم ، یک نکته ای ازمناقب اهل بیت ، کمالات اهل بیت ، از فضائلشان ، از معارف اهل بیت یک چیزی باید بگوییم ؛ در خانه در میان دوستان ، در بین اطرافیان باید مبارک باشیم. پس وقتی که فرمود : ( کلوا من الطیبات و اعملوا صالحا ) برای این است که انسان به یک حیات طیب برسد و وقتی که به یک حیات طیب رسید ، می شود . آدم پر ثمر ،آدم پرفایده ؛ و اصلاً فلسفه آفرینش همین است .
خداوند متعال همه این جهان هستی را آفرید برای اینکه یک رزق طیبی برای ما قرار بدهد ، بعد یک عمل صالحی را قرار بدهد که بعد : «لیمیز الخبیث من الطیّب» تا طیب از خبیث تمییز داده بشود. ( حتی یمیز الطیب من الخبیث و الخبیث من الطیب ) که در آیات شریفه هست ، اصلاً همه این فراز و نشیب های روزگار برای این است که طیب از خبیث تمییز داه بشود آن وقت آن کسانی که وارد قیامت می شوند اگر آدم های پاکیزه ای باشند، ملائکه به آنها میگویند: (سلام علیکم طبتم ) اگر آدم هایی باشند که خودشان را در دنیا آلوده کرده اند به آنها می گویند : «أذهبتم طیباتکم فی حیاتکم الدنیا و استمعتم بها فالیوم تجزون عذاب الهون بما کنتم تستکبرون.
ببینید عرض من این است : می خواهم بگویم ما که طلبه هستیم ، شرط انجام رسالتمان این است که مبارک باشیم. باید آدم های مبارکی باشیم ، آدم های پر ثمری باشیم ، آدم های پر فایده ای باشیم. برای اینکه آدم های پر فایده و پر ثمری باشیم باید پاک باشیم. برای اینکه پاک باشیم باید آن چیزهایی را که شریعت مقدس گفته موجب پاکیزگی است ، همان را انجام بدهیم. مثلاً فرض کنید : نگاه کردن ،ما در گوشی ها در خدای نکرده فضای مجازی در اینترنت تصاویر مستهجن را نگاه میکنیم .
فرمود: العین رائد القلب،
چشم جاسوس قلب است.
من أحب النیل بدرجات العلی فلیغلب الهوی
اگر یک کسی میخواهد به درجات علی برسد ، بر این هوای نفسش غلبه پیدا بکند.
نگاه که میکنی خب قلب آلوده میشود.
فرمود : اذا سألتموهن متاعا فسالوهن من وراء حجاب ذلکم اطهر لقلوبکم .
چرا خدای متعال فرمود وقتی در خانه پیغمبر می روید ، با زنان پیامبر ، من وراء حجاب صحبت بکنید. یک پرده ای میان شما باشد ، یک حجابی میان شما باشد. چرا؟ فرمود : (ذلکم اطهر لقلوبکم و قلوبهن) اگر قلب پاکیزه شد ، می شود سلیم.
فرمود : ( القلب سلیم لایخرج عنه الا معنی سلیم )
آن وقت این قلب سلیم، جز معنای مستقیم از آن سر نمی زند. حرف که می زند مستقیم ، عمل که می کند مستقیم ، هرچه که انجام می دهد همه اش چیست؟ یک عقل سلیم ، قلب سلیم و یک عمل مستقیم است. خدای متعال اگر برای کسی خیر بخواهد : به او یک عقل قوی می دهد و یک عمل مستقیم.
خدایا تو را به محمد و آل محمد قسم می دهیم : ما را بلدِ طیّب قرار بده.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.